Ímyndir, sjálfsmyndasköpun, varðveisla íslensks menningararfs og þvermenningarleg yfirfærsla eru áleitin efni í greinunum sem valdar voru í þetta hefti Ritsins um Vesturheimsferðir í nýju ljósi. Það er þó aðeins þriðja alda íslenskra útflytjenda til Ameríku eftir miðja nítjánda öld sem er nafngreind með þeim hætti að ætla mætti að ekkert rof hafi orðið við búferlaflutning þeirra til annarrar heimsálfu – þeir hafi áfram verið Íslendingar.

Í því er rýnt í menningarsöguna út frá ólíkum sjónarhornum hugvísindanna.  Í fyrstu greininni er komið inn á það viðkvæma þjóðernispólitíska samhengi sem þátttaka Íslands í bókasýningunni í Frankfurt var sett í með upphafningu fornsagnaarfsins og óbeislaðrar náttúrunnar og vísunum
til velvildar Þjóðverja gagnvart hvorutveggja. Ann-Sofie Nielsen Gremaud bendir
á að þótt bókasýningin geti tvímælalaust átt þátt í því að móta ímynd Íslands
um stundarsakir þá orki sú áhersla sem lögð var tvímælis. Ólafur Rastrick hugar

Háskólar eru meðal mikilvægustu stofnana samfélagsins, um það er ekki deilt. Samfélag þekkingar og rannsókna - drifkraftur framþróunar á öllum sviðum - er óhugsandi án háskóla. Samt sem áður er staða hans í samtímanum óljós og ótrygg. Bein hagnýtingarþörf hefur vakið upp efasemdir um klassíska háskólamenntun og krafa um hagræn áhrif rannsókna skapar tortryggni gagnvart óhagnýtum viðfangsefnum.